با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
مى توان اهل صدقه بود، بى آنكه پول خرج كرد. البته كمكهاى مالى ، جاى خاصى دارد كـه در هـر حـال و هـرجـا خوب است . اما مهم ، توجه به وسعت نيكى است . از گفتار پيشوايان الهام بگيريم .
از رسـول خـدا (صـلى الله عـليـه و آله و سـلم ) نـقـل شـده اسـت كـه فـرمـود: هـر مـسـلمـان هـر روز بـايـد صـدقـه اى بـدهـد إِنَّ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ فِي كُلِّ يَوْمٍ صَدَقَةً .
وقتى پيامبر چنين فرمود، برخى از اصحاب ، با شگفتى پرسيدند:
- يا رسول الله ! چه كسى طاقت و توان اين كار را دارد؟
حضرت براى رفع ابهام و توضيح بيشتر، و براى اينكه صدقه را تنها در انفاق مالى خلاصه نكنند، فرمود:
1- برطرف كردن عوامل اذيت از راه مردم ، صدقه است ،
2- راهنمايى كردن جاهل به راه ، صدقه است ،
3-عيادت كردن بيمار، صدقه است ،
4- امر به معروف كردن ، صدقه است ،
5- نهى از منكر صدقه است .
6- و... پاسخ سلام دادن نيز صدقه است !...
شگفتا كه چه وسعتى دارد نيكى و احسان ! و چه آسان است ذخيره سازى عملى صالح براى آن روز نياز و احتياج ! كلام رسول ! چنين بود:
«إِمَاطَتُكَ الْأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ صَدَقَةٌ وَ إِرْشَادُكَ الطَّرِيقَ صَدَقَةٌ وَ عِيَادَةُ الْمَرِيضِ صَدَقَةٌ وَ اتِّبَاعُ الْجِنَازَةِ صَدَقَةٌ وَ أَمْرُكَ بِالْمَعْرُوفِ صَدَقَةٌ وَ نَهْيُكَ عَنِ الْمُنْكَرِ صَدَقَةٌ وَ رَدُّكَ السَّلَامَ صَدَقَه» . 151- بحارالانوار، ج 72، ص 50.حجت‌الاسلام جواد محدثی در کتاب اخلاق و معاشرت
يك محاسبه روزانه بسيار ساده را امام صادق (عليه السلام) مي فرمايند که هر كس باید این محاسبه را انجام دهد. وقتی رفتي در بسترت، آنجا اين يادت نرود که امروز چه خوردي؟ چه بردي؟ چه چيزهايي را مصرف كردي؟ چه چيزهايي را به دست آوردي؟ از كجا آوردي خوردي؟ خيلي روشن و ساده اش كردم. بعد هم اين دو چیز يادت نرود؛ یک: مي ميري؛ دو: قيامت هم داري که بايد حساب هم پس بدهي. اين غير از آن حساب سالانه است. همين براي انسان نقش سازندگی دارد.
سئوال: چگونه بر افکار شیطانی خود پیروز شویم؟
پاسخ :در روایات ما آمده است: برای انجام هر کار «بسم اللّه الرحمن الرحیم» بگویید وسائل الشیعه، ج 7، ص 170
؛ یعنی کاری که قصد انجام آن را دارید، باید به گونهای باشد که در مدخل ورودی آن بتوان گفت: «خدایا به نام تو».
به این ترتیب، ما هیچ کاری را بدون مطالعه، تفکر و عاقبت سنجی انجام نمیدهیم؛ و علاوه بر این، کارهایی را انجام میدهیم که بتوانیم در ابتدای آن بگوییم: «خدایا با نام تو آغاز میکنم». چنین کاری یا واجب است یا مستحب. حرام و مکروه را نمیتوان با نام خدا انجام داد. با این تمهید شیطان همواره در اسارت ماست. سوال :برای تحصیل علم اخلاق، از کجا باید شروع کرد؟ به خصوص ما که به اساتید اخلاق دسترسی نداریم. پاسخ : بخشی از علم اخلاق نظری است که با مطالعه ، درس و بحث تأمین میشود. قسمتی از آن هم عملی است که به هدایت و راهنمایی معلم اخلاق وابسته است. اگر انسان به آنچه میداند عمل کند، نخست اثر مثبت اعمال ظاهر میشود، سپس خدای سبحان او را از آنچه نمیداند، آگاه میسازد. در روایات آمده است: «مَنْ عَمِلَ بِما عَلِمَ وَرّثهُ اللّه عِلْمَ ما لَمْ یَعْلَمْ».[بحار جلد 65]
عمل همراه با علم، افزون بر ماندگاری، موجب شکوفایی آن نیز میگردد. اگر انسان در انجام واجبات تلاش کند؛ مستحبات را تا اندازهای به جای آورد؛ محرمات را ترک کند؛ در حد توان از مکروهات دوری جوید و افراط و تفریط در کارها را کنار بگذارد، موفق میشود.
خالق تابلو «ستایش پروردگار» گفت: «این اثر از آیه شریفه و زیبای «یسبح لله مافی السماوات و ما فی الارض» برگرفته شده و یک سال و نیم برای خلق آن وقت صرف شده است.»
حضرت آيت الله جوادي آملي در تفسير آيات ۱ تا ۶ سوره مبارکه فرقان اظهار داشت: غيرت از سه عنصر تشکيل مي‌شود؛ اينکه انسان هويت و محدوده خود را بشناسد، کسي را وارد حريم خود نکند و وارد حريم ديگري هم نشود. در روايتي از اميرمؤمنان عليه السلام آمده است «ما زني غيور قط؛ هرگز انسان با غيرت زنا نمي‌کند»؛ چه زناي بصر يا زناي سمع يا زناي رِجلين. کسي که به ناموس ديگري نگاه مي‌کند، در همين محدوده بي‌غيرت است.
اگر بگويند فلان فقيه در اين محفل درس مي‌دهد، به اين معني است که فقه مي‌گويد. بنابر اين در آيه ۶ که مي‌فرمايد «قل أنزله الذي يعلم السرّ في السماوات والارض؛ بگو کسي اين قرآن را نازل کرده که سرّ آسمان‌ها و زمين را مي‌داند»، به اين معني است که خداوند اسرار آسمان‌ها و زمين را در قرآن بيان مي‌کند زيرا تعليق بر وصف، مُشعر است.
جواب: بهترين راه براى قرائت همراه با ادراك و فهم قرآن اين است كه انسان همراه با قرائت سور قرآنى، معانى آن را در ذهن و نظر قرار دهد، و با هر آيه در درون و نهاد خود گفتگو نمايد، در آيه عذاب از خداوند طلب مغفرت و در آيه رحمت از خداى سبحان طلب گذشت كند و بشير بودن و نذير بودن خداوند در آيات را مشاهده نمايد و از هر مطلبى كه قرآن افاده مى‌نمايد نكته علمى مربوط به آن را برداشت نمايد.
در هنگام تلاوت قرآن با زبان، كلمات از راه گوش به سمع انسان مى‌رسد كه معناى آن نيز بايد به دل و جان نفوذ كند و اگر دل بسته باشد، معنا به آن نفوذ نمى‌نمايد، قرآن كريم در اين مورد مى‌فرمايد: « أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا»(سوره محمد آيه 24) آيا در قرآن تدبر نمى‌كنند يا بر دلها قفلهايى نهاده شده است؟ و در آيهٔ ديگر مى‌فرمايد: « كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ»(مطففين آيه 14) يعنى؛ بر قلب‌هاى آنها با آنچه كسب كرده‌اند زنگار نشسته است.
گناه، غفلت و علائق به دنيا، دل را قفل مى‌كند و مى‌بندد و معارف قرآنى در اين قلب‌ها نفوذ نمى‌كند و انسان بايد از راه باز كردن دل و زدودن «رين» و «چرك» از آن، زمينه نفوذ معنا را به جان خود فراهم آورد.
چون اين زمينه فراهم شود تلاوت آيات قرآن موجب لذّت مى‌شود. فرد با ورود به هر آيه‌اى اگر مشتمل بر خيرات، معرفت، علم و مانند آن باشد، مضمون آن را مسألت مى‌كند و اگر ناظر به عذاب و مانند آن باشد نجات از آن را از خداوند طلب مى‌نمايد
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
